Biz çok şanslı kuşaktık… Tek eğlencemiz, tek merakımız sinemaydı.
Sinemalarımız vardı bizim. Hem de her semtte… Kışlık sinemalarımız vardı bizim, bir de yazlık sinemalarımız… Televizyonlar yoktu. Kumanda aletleri, onlarca kanal yoktu. Sinema kuyruklarında heyecanla bilet almayı beklerdik. Çamlıca Gazozlarımızı alır, çekirdek paketlerimizi ellerimizde sıkı sıkıya tutar içeri girerdik. Bir de bakardık ki, bütün arkadaşlarımız, bütün komşularımız sinemada. Muhterem Nur ile hepimiz ağlar, Vahi Öz ile kahkahalar atardık.
Biz çok şanslı kuşaktık… Sinemamız vardı bizim. Türk Sinemamız. Ya da sektördeki adıyla Yeşilçam… İmkansızlıklar içerisinde film çekerlerdi. Öyle büyük büyük paralar yoktu. Alt yapı yoktu. Devlet desteği, sponsorlar yoktu o zamanlar… Ama yetenekli sinemacılar, yönetmenler vardı. Yüreğiyle oynayan oyuncular vardı.
İyilik ile güzellik vardı bir de… En göz alıcı, en ışıltılı yıldızlar bizdeydi. En yakışıklı, en yiğit erkekler bizdeydi. En güzel, en mahcup, en namuslu kadınlar bizdeydi. İyilerin arasına kötüler girse de filmlerimiz mutlu sonla biterdi. Tebessümle, zaferle ayrılırdık sinemadan. Hayat gibi filmlerdi onlar. İçinde keder ile tebessüm, kahkaha ile gözyaşı, fakir ile zengin bir arada yaşardı. Ama temiz, masum filmlerdi. Hep iyiler kazanırdı. Hepimiz saflarımızı belli eder, iyilerin yanında yer alırdık. Kötülerin bile sonunda pişman olduğu bir güzel dünya vardı orada. Sadri Alışık’ı dinleyen hakimin gözleri yaşarır, ekmek çalarken yakalanan fakir kız Ayşecik’i komiser Nubar Terziyan affeder, fabrikatör Hulusi Kentmen kızının fakir gençle evlenmesine karşı çıkmazdı.
Biz çok şanslı kuşaktık. “Yıldızların Altında” bir hayat yaşıyorduk… Herkesin bir yıldızı vardı. Bir yıldıza tutulmuştu. Kızlar Türkan Şoray gibi alımlı, Hülya Koçyiğit gibi hisli, Fatma Girik yiğit, Filiz Akın gibi eğlenceliydi. Erkekler Ayhan Işık gibi gururlu, Yılmaz Güney gibi onurlu, Sadri Alışık gibi namuslu, Ediz Hun gibi romantikti.
Onlar yeryüzü yıldızları. Onlar Türkiye’nin duygularına tercüman olan dev oyuncuları. Onlar “Yüzyılın En Büyük Sinemacıları”.
Kiltaş, “Yüz Yılın Sanatçıları” temalı takvim setini geçen yıl “Türk Sanat Müziği” sanatçılarıyla başlatmıştı. Bu yıl “Türk Sineması”nı işledik. Gelecek yıllarda diğer sanat dallarına yer vermeyi umut ediyoruz.
Aşklarımızı, duygularımızı, öfkelerimizi, ezilmişliklerimizi sinemada bulurduk. Bir filme tutunur; umut etmeyi, beklemeyi, sabretmeyi, hayal kurmayı, kazanmayı öğrenirdik.
Biz sinemaya çok şey borçluyuz. Sinemayla büyüdük. Sinemayla biraz daha insan olmayı, biraz daha insanca yaşamayı öğrendik.
Bize bütün bunları veren starından yönetmenine, figüranından set işçisine kadar tüm sinemacılara sonsuz teşekkür ediyoruz. Yaşayanlara uzun ömür, aramızdan ayrılanlara rahmet diliyor; hepsini ayakta alkışlıyoruz.

Nejat Gümüş
Kiltaş Genel Müdürü